ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...
Καλοκαίρι. Η θάλασσα παίζει με τον ήλιο και δημιουργεί ένα συνδυασμό χρωμάτων και φωτεινότητας, το μυαλό φεύγει και μεταφέρεται σε χαλαρούς ρυθμούς, προκαλεί τα συναισθήματα και αυξάνει την ερωτική λίμπιντο.
Καλοκαίρι και μάλιστα στην Ελλάδα το κακό παιδί της ευρωζώνης που του έβαλαν τιμωρία και εξετάσεις το Σεπτέμβρη. Αυτή ομως σε πείσμα των ανθρώπων του Διεθνούς Νομισματικού "Τρελοκομείου" συνεχίζει να ονειρεύεται. Έχει τον τρόπο της, το έχει δείξει η ιστορία .
Καλοκαίρι, και η μέρα αρχίζει αισιόδοξα βλέποντας τον Θερμαΐκό μπροστά μου. Η αγαπητή σερβιτόρα Ρούλα μου φέρνει τον καφέ με χαμόγελο και η ποδηλάτισσα Τιτίκα κάνει την πρωινή βόλτα της μπροστά μου. Από πάνω μου αεροπλάνα από ευρωπαϊκές πόλεις ευθυγραμμίζονται με τον διάδρομο του Μακεδονία για την προσγείωση. Παρατηρώ τα χρώματα που είναι βαμενα τα charter. Η Ελλάδα είναι πάντα παρόν στο νότο της Ευρώπης ακροβατώντας σε νοοτροπίες και συμπεριφορές καταφέρνοντας ακόμα να έλκει κόσμο με σλόγκαν του τύπου "σαν την Χαλκιδική δεν έχει !!!"
Καλοκαίρι, και το μάτι ξεπερνάει τα όρια του Θερμαΐκού και κατευθύνεται στο Αιγαίο. Ένα Αιγαίο άλλων χρόνων, όταν το πάλε ποτέ καράβι Άνεμος σε μετέφερε στην Κρήτη περνώντας πρώτα από πολλά νησιά. Αρκούσε ένα σακίδιο για να έφευγες. Και ούτε χρειαζόσουν πολλά λεφτά. Βεβαίως ήταν και θέμα αντίληψης των πραγμάτων. Η Σαντορίνη μαγική πάντοτε σε εγκλώβιζε με την άγρια ομορφιά της. Το ηλιοβασίλεμα στης Οία τα είχε όλα, και τα βράδια στο Frangos Bar μοναδικά. Η Ιός με το νεανικό ξεσάλωμα, τα βράδια πάντα πρόσεχες να μην πατήσεις τα "πτώματα" που ήταν ξαπλωμένα από το αλκοόλ στα στενά της Χώρας. Η μοναδική Μύκονος που είχε γίνει η νύχτα μέρα ανέτρεπε το βιολογικό σου ρολόι.
Μένοντας από λεφτά μπορούσες να περάσεις στο Ηράκλειο και συγκεκριμένα στην περιοχή Χανιοπορτα. Αγρότες έψαχναν εργάτες για τον τρύγο βεβαίως όλα αυτά μετά τις 15 Αυγούστου. Μια εβδομάδα δουλειάς -αν αντέχεις έβγαζες μετά πολλές μέρες παραμονής στην "λεβεντογέννα". Η νότια πλευρά στο Λιβυκό πέλαγος ήταν ότι έπρεπε. Περιοχές όπως η Σούγια,
η Παλιόχωρα, η Πρέβελη, ο Λέντας και το νησί της Γαύδου έβρισκες ηρεμία παρέες και απομεινάρια μιας χίπικης εποχής που έφτανε στο τέλος της. Δε θα ξεχάσω το γερο χίπη Γερμανό ονόματι Στικι ένα βράδυ στο Λέντα για τη ζωή που είχε μέσα του και τη δύναμη που ενέπνεε. Μετά από λίγες μέρες έφυγε για το Cameroon. Επίσης τον τρελαμένο Ολλανδό ερημίτη -μου διαφεύγει το όνομα του- που όταν περνούσε από την παραλία που ήμασταν έλεγε "Κρήτη, Μεσόγειος, άρα το μέσον της γης" !!! και έφευγε για τις παραθαλάσσιες σπηλιές που ζούσε. Στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης τη Γαύδο αφηνόσουν στη νιρβάνα του Σαρακήνικου, και
ο άνθρωπος που ζήτησα πληροφορίες θα έπαιρνα όρκο ότι ήταν "παιδί των λουλουδιών". Ήταν όμως ο αστυνόμος του νησιού, πλήρως εναρμονισμένος και αυτός με το περιβάλλον
Καλοκαίρι, και στέκεσαι συλλογισμένος για τη χαρά που είχες πετώντας την τσάντα του σχολείου τον Ιούνιο των παιδικών σου χρόνων. Δεν σε ένοιαζε τίποτα μονάχα το παιχνίδι στους αγρούς της γενέθλιας γης σου. Για το παιχνίδι έως τα μεσάνυχτα σε μια άλλη Ελλάδα που είχε το κλειδί αφημένο στην εξώπορτα. Θυμάσαι ακόμα το παγωτό χωνάκι και το σουβλάκι στη βόλτα του σαββατοκύριακου. Λες ότι είχε άλλη γεύση. Δεν είμαι σίγουρος. Είναι σίγουρα όμως ποτισμένο με το υλικό που μόνο η νοσταλγία ξέρει να το φτιάχνει και αυτό το κάνει μοναδικό
Η θάλασσα με χρυσές πινελιές από τον ήλιο σε προκαλεί, οι σκιές είναι μικρές πιστές στο ραντεβού με το χρόνο έως να γίνουν μακριές για την αλλαγή της εποχής. Έχει η φύση τον τρόπο της να προειδοποιεί Αρκεί εσύ να το καταλαβαίνεις.
Καλοκαίρι, και οι άνθρωποι χάνονται από δω και από κει, το ταξίδι είναι συνδυασμένο με αυτή την εποχή. Παραλύουν και χαλαρώνουν όλα εκτός από κάτι τροπολογίες παράξενων νόμων που περνάνε στη βουλή μετά τα μεσάνυχτα.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αντλεί δύναμη κυρίως από το καλοκαίρι και φορτίζει μπαταρίες. Μπαταρίες που θα χρειαστεί σίγουρα τον επόμενο χειμώνα Αυτός όμως αργεί ακόμα και εμείς ονειρευόμαστε και ερωτευόμαστε την ίδια τη Ζωή .
Καλό καλοκαίρι
