INTERRAIL

Τη δεκαετια του 80’ και 90’ ενας διαδεδομενος τροπος για να γυρισουν την ευρωπη οι νεοι ηταν με τα τρενα, και ειδικα με την καρτα interrail (international railways).

Εβγαζες ενα εντυπο σαν μπλοκ επιταγων στο σχημα, μπροστα ηταν τα στοιχεια του κατοχου και εσωτερικα στα φυλλα που υπηρχαν ειχες την δυνατοτητα να γραψεις την διαδρομη που επελεγες. (Π.χ. Milan-Paris)
Ο ελεγκτης απλως το τσεκαρε. Αυτο για τα απλα τρενα, για τα intercity πληρωνες την διαφορα. Το κοστος ηταν χαμηλο για την δυνατοτητα του ενος μηνος που ειχες στη διαθεση σου. Ισχυε για ολη την δυτικη ευρωπη, και ενα μικρο μελος της ανατολικης. Επισης μπορουσες περνοντας το Γιβραλταρ να περασεις στο Μαροκο. Φιλος που ειχε παει εκει ελεγε να μην πατησουμε, για τους ειχαν κατακλεψει και ας η Καζαμπλανκα του Χαμφρεϊ Μπογκαρτ φανταζε εξωτικη, εκει δεν πηγα. Η “ταξιδια ψυχη” απο τους Τρυπες ηταν το μουσικο background και ξεκινουσες για την περιπλανηση.
Ειχα την δυνατοτητα να το κανω αυτο δυο φορες. Εκπληκτικη αισθηση ελευθεριας. Στο Παρισι μετα απο εξι μερες παραμονη – ας οψεται η μποεμ Μονματρη και τα καφε της πολης - εχασα το απογευματινο τρενο για την Βαρκελωνη. Ο υπευθυνος με ενημερωσε οτι στις 10 το βραδυ φευγει ενα τρενο που μεσω των Πυρηναιων, αλαζοντας αμαξοστοιχια σε ενα μεθοριακο σταθμο των Γαλλοισπανικων συνορων την La Tour de Carol θα εφτανα στην Βαρκελωνη. Το ξημερωμα με βρηκε να διασχιζω αυτα τα καταπληκτικα βουνα, αλλα και με μια αισθηση ανασφαλειας αν παω σωστα.Ο ελεγκτης μου το επιβεβαιωσε δυο φορες. Τριτη δεν τολμησα να ρωτησω!!!
Για διαμονη και αυτο εξασφαλιζοταν με την καρτα που εβγαζες απο τη Ελλαδα για τους ξενωνες Youth Hostel. Ειχες κρεβατι, ενα σχετικο πρωινο, ντουζ, επλενες ρουχα κ.τ.λ. Στις 30 Απριλιου σε καποια απο τις διαδρομες φτανοντας στο Amsterdam δεν γνωριζα οτι ηταν η γιορτη των γενεθλιων της βασιλισας τους. Ολη η πολη μια γιορτη. Πολυς κοσμος, μπαντες στους δρομους, ενας χαμος. Ομως οχι δωματιο, ουτε κρεβατι δεν υπηρχε πουθενα. Αφησα το σακιδιο στην ελληνικη ταβερνα Δελφοι και περασα ολο το βραδυ στους δρομους, οπου την επομενη μερα βρηκα μερος για διαμονη.
Σε μια αλλη περιπτωση διασχιζοντας την νοτια Γαλλια επεσα ημερομηνιακα με την εναρξη του φεστιβαλ των Καννων !!! Εκανα σταση και σταθηκα μπροστα στο κτηριο των προβολων. Μαρτιν Σκορτσεζε, Μικυ Ρουρκ, Νταστυ Χοφμαν , προσερχονταν μπροστα μου για την εναρξη!!! Αυτη ηταν η Interrail, μεγαλες διαδρομες, απροβλετες εξεληξεις που αν δεν προσεχες μπορει να σου στοιχιζαν. Στην επιστροφη απο την Βενετια στην Θεσσαλονικη – 32 ωρες – τα τελευταια μου λεφτα τα εκανα σαντουιτς μεσα στο τρανο για την νεαρη ρουμανα απο το Αραντ. Φυγας οπως απεδειχθει. Στο Βελιγραδι την συνελαβαν οι αστυνομικοι. Ειχαμε προλαβει να ανταλαξουμε διευθυνσεις , και σε μια καρτα της με ευχαριστουσε. Οπως και εγω ευχαριστω τις ελληνιδες φοιτητριες που μου αγορασαν και εμενα αργοτερα σαντουιτς μεσα στο τρενο. Η Θεσσαλονικη αργουσε ακομα και εμενα ειχε αρχισει να με κοβει η πεινα!!!

FRANKFURT

Κάνει κρυο το Γεναρη στην Φρανκφουρτη. Το τοπιο απο ψηλα χιονισμενο.

Το αεροδρομιο καθαρο. Τιποτα δεν θυμιζε οτι πριν απο λιγες μερες ειχαν ακυρωθει πανω απο 300 πτησεις.

Το Frankfurt Am Main ενα απο τα μεγαλυτερα του κοσμου ειναι πολιτεια ολοκληρη. Πολυοροφα κτηρια, κινηση οχηματων και αεροσκαφων, και γερανοι παντου σε νεες επεκτασεις!!! Κοιτωντας τους πινακες αναχωρισεων μεταφερομαι νοερα σε μακρινους προορισμους. Απο το βιομηχανικο Detroit και την μυστηριακη Bombay, μεχρι τον εξωτικο Αγιο Δομινικο και τον λαμπερο κοσμο του Los Angeles.

Το τρενο που περναει κατω απο τον αεροσταθμο, σε μολις μια σταση μακρια με μεταφερει στο ομορφο και ησυχο προαστιο του Kelsterbach. Το μικρο hotel “ ZUM GRUNEN BAUM” - το πρασινο δεντρο - του Βασιλη και του Γιωργου, διπλα στον ποταμο Main ειναι ενας παραδεισος. Το σκηνικο χιονισμενο. Σε μια ετεροχρονισμενη εκδοση των χριστουγεννων, και η ερημια του βραδυνου τοπιου προσφερουν στιγμες χαλαρωσης. Το βραδυ στο restaurant του hotel με τον αγαπητο φιλο Κωστα, τρωμε γκουλας και γερμανικα steak και συζηταμε για παρον και μελλον.

Το τρενο της γραμμης του Visbaden με μεταφερει στο κεντρικο σταθμο της πολης –HBF – το κτιριο ενα ενδιαφερων αρχιτεκτονικο οικοδομημα, το περιεργαζομαι προχωρωντας σιγα σιγα προς τους ουρανοξυστες. Η πολη, εδρα τραπεζων, ειναι η οικονομικη πρωτευουσα της Ευρωπης. Μπροστα απο το κτηριο της Ευρωπαικης κεντρικης τραπεζας, ενας ανεμος συκωνεται, και φωνεςαπο το πουθενα μου λενε οτι ειμαι και εγω υπευθυνος για τα χαλια της Ελληνικης οικονομιας. Αρχιζω να νιωθω περιεργα και στις τσεπες μου χερια τραπεζιτων προσπαθουν να μου παρουν το τελευταιο μου ευρω. Το μυαλο μου δεν το ελεγχω, και φανταζομαι οτι στο υπογειο του κτηριου ο υπουργος Γ. Παπακωνσταντινου καθισμενος σε καρεκλα, με λυμενη γραβατα και το φως πανω του, προσπαθει να δωσει εξηγησεις στους Γιουγκερ και Τρισε οτι τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι, εκλιπαρωντας τους για μια ακομα ευκαιρια. ΦΡΙΚΗ!! Επιταχυνω το βημα και κανοντας σλαλομ αναμεσα στους περαστικους, μπαινω στο πρωτο καφε που βρισκω. Με ενα large Cappuccino και σοκολατενιο κεικ, προσπαθω να ξορκισω τις οικονομικες ερυνιες που με κυνηγουν.

Το σκοταδι αρχιζει να πεφτει και τα εξαοροφα κτηρια της οδου Kaiser φωτιζονται με λαμπες νεον. Μεσα σ’ αυτα οι κοπελες ειναι εκει περιμενοντας τους πελατες. Σε μια international εκδοση, ιεριες του ερωτα ειναι εκει απο ολο τον κοσμο. Οι κοπελες της οδου Kaiser θα ειναι παντα εκει, να θυμιζουν τις νεανικες αναζητησεις του καθενος. Στο μεγαλο πεζοδρομο της Χαουπτβαχε ειναι Σαββατο και εχει πολυ κοσμο. Στην καταπληκτικης αισθητικης υπαιθρια αγορα που ειναι εκει, δοκιμαζω λουκανικα πινοντας μπυραμεσα στο κρυο. Πολη των εκθεσεων, της Heimtextil (υφασμα) του βιβλιου, του αυτοκινητου κα πολλων αλλων.

Το βραδινο τρενο με μεταφερει στο Kelsterbach. Ξαφνικα φωνες. Ειναι οι οπαδοι της Αιντραχτ που μολις γυριζουν απο το γηπεδο. Ποσο ηρθε; Ρωτω καποιον. Ενα - μηδεν την Dortmund με ενα τυχερο γκολ μου λεει, αλλα νικησαμε.

Το χιονι ξαναρχισε πυκνο παλι να πεφτει...

Πασχος Αχιλλεας